Wat is de NVST?

De Nederlandse Vereniging voor Stottertherapie (NVST) is een landelijke organisatie van therapeuten die zich gespecialiseerd hebben op het gebied van stotteren. Deze vereniging werd in 1987 opgericht met als doel de kennis over stotteren te vergroten, te werken aan de positionering van haar leden en de kwaliteit van de stottertherapie in Nederland te verbeteren. De NVST heeft een samenwerkingsverband met het Nederlands StotterFonds en met de Nederlandse stotterpatiëntenvereniging Demosthenes. Sinds 2014 is de NVST associate partner van de European Stuttering Specialization (ESS). Bij succesvolle afronding van de ESS-opleiding kunnen logopedist-stottertherapeuten voldoen aan de initiële registratie van het CESS-register en daarmee lid worden van de NVST.

Op deze pagina is meer te lezen over de organisatie van de NVST.

Meer informatie over het NVST-lidmaatschap is hier te vinden.

De logopedist-stottertherapeut

Stottertherapeuten zijn logopedisten die zich hebben gespecialiseerd in therapie en/of onderzoek naar stotteren. Zij werken binnen een stottercentrum, eigen praktijk of universitair centrum. Naast hun reguliere opleiding hebben zij een vervolgtraject doorlopen waarin zij zich hebben verdiept in de complexiteit van het stotteren en andere vloeiendheidsproblemen. Stottertherapeuten die lid zijn van de NVST nemen deel aan intervisiebijeenkomsten en zijn verplicht zich te blijven scholen, om zo de ontwikkelingen in het vakgebied bij te houden.

Door hun brede opleiding, ruime inzicht in de problematiek van het stotteren en uitgebreide ervaring, zijn stottertherapeuten in staat om kwalitatief goede en verantwoorde behandelingen te geven. Bovendien bieden stottertherapeuten vaak extra therapiemogelijkheden aan zoals groepsbehandelingen, ouderbijeenkomsten en gezinsbegeleiding. Tevens bieden stottertherapeuten de mogelijkheid voor de cliënt tot een second opinion.

Wat doet een
NVST-stottertherapeut

Stottertherapeuten houden zich bezig met:

• Het stimuleren van preventie en vroegtijdige interventie bij kinderen die risico lopen te gaan stotteren.
• Het uitvoeren van verantwoord uitgekozen diagnostische werkzaamheden en het geven van therapie. Waarbij zoveel mogelijk wordt gehandeld op basis van wetenschappelijke evidentie.
• Het samenwerken met collega-logopedisten of andere hulpverleners voor consultatie, supervisie, intervisie en advies.
• Het bijdragen aan en het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek.
• Het geven van voorlichting aan ouders, artsen, leraren, overheidsinstanties, verzekeraar e.a.

Verschil tussen logopedie en logopedie-stottertherapie

Logopedisten zijn opgeleid om een breed scala van klachten rond de mondelinge communicatie te behandelen. Daaronder hoort ook het behandelen van stotteren. De problematiek rond stotteren is echter soms zodanig complex dat extra kennis en vaardigheden nodig zijn om dit goed te kunnen begeleiden. De emotionele en sociale kanten van het stotteren vereisen een goede kennis van bijvoorbeeld psychologische en gedragstherapeutische principes. Het trainen van de vloeiendheid vereist een goede beheersing van de vloeiendheidstechnieken. Een stottertherapeut verwerft tijdens de vervolgopleiding deze kennis en vaardigheden door middel van studie, stages en supervisie. Er zijn overigens ook logopedisten die zich extra hebben geschoold in stotteren, zonder dat zij stottertherapeut zijn. De minder complexe stotterproblematiek kan in principe ook door een logopedist worden begeleid.